Η
μεγαλύτερη, κατ’ εμέ, αδυναμία των ταινιών κινουμένων σχεδίων αντικατοπτρίζεται
στο γεγονός πως όλες είναι, λίγο ή πολύ, συνταγογραφημένες. Για χάρη του
παιδικού κοινού, επιβάλλονται, ως απαραίτητες, η κλισέ δράση και η (πολλές
φορές ενοχλητικά ηθικοπλαστική) συγκίνηση, συχνά μάλιστα εις βάρος του χιούμορ.
Όσο πιο φανερή βέβαια είναι η πρόθεση των στούντιο να σεβαστούν τους ενήλικους θεατές,
τόσο λιγότερο φανερά μοιάζουν τα κλισέ των ταινιών τους -πόσο μάλλον όταν
μιλάμε για εταιρίες σαν τις Disney και Pixar, που μας έχουν χαρίσει εξαιρετικά πρωτότυπες και
ενδιαφέρουσες στιγμές στο είδος.
Μαθαίνοντας
πως το επόμενο πρότζεκτ των δύο εταιριών θα αποτελούσε μία επιστροφή σε κάτι
πολύ πιο γνωστό και παραδοσιακό απ’ ό,τι μας έχουν συνηθίσει τα τελευταία
χρόνια (το στόρι αφορά τον υποχρεωτικό γάμο της νεαρής πριγκίπισσας μίας εν
είδη Βίκινγκς φυλής), ομολογώ πως απογοητεύτηκα, αναμένοντας το αποτέλεσμα να
βρίθει από κλισέ. Πράγματι, δεν θα χαρακτήριζε κανείς το «Brave» ως το πιο πρωτότυπο πόνημα της συνεργασίας Disney-Pixar. Το target group του είναι σαφώς πιο
παιδικό από άλλες φορές και στο στόρι δε θα εντοπίσετε παρά ελάχιστες, ίσως,
εκπλήξεις, ενώ η εξέλιξη με τα τρία μικρά αρκουδάκια, παρότι αρχικά
ενδιαφέρουσα, αποδεικνύεται τελικά άστοχη και αχρείαστη.
Εντούτοις,
μπορεί να μην είναι κάποια ευρηματική ιστορία ή οι συμβολισμοί άλλων καρτούν
που σε κερδίζουν εδώ, δεν μπορείς όμως σε καμία περίπτωση να αντισταθείς στο
εμφανές μεράκι του σκηνοθέτη Mark Andrews και των υπόλοιπων συντελεστών, που
καταφέρνουν να εμφυσήσουν ψυχή στην ταινία. Κατά συνέπεια, φαντάζει αδύνατο να
μην γελάσεις με τις ξεκαρδιστικές εκφράσεις και τις χαζομάρες των χαρακτήρων,
να μην αισθανθείς δεμένος με την πριγκίπισσα Merida
και εντέλει συγκινημένος από τον πλούσιο συναισθηματικό της κόσμο, να μην το
κατευχαριστιέσαι κάθε φορά που την ακούς να μιλά με την ιδιαίτερη προφορά της
(στην αγγλόφωνη βερζιόν), να μην αγωνιάς για την εξέλιξη της ιστορίας και, εν
ολίγοις, να μην απολαύσεις κάθε λεπτό της εξαιρετικά καλοφτιαγμένης αυτής, γεμάτης
πανέμορφα μηνύματα περιπέτειας…
Βαθμολογία: 3/5
Η Pixar είναι δημιουργικά άφαντη σε αυτή την παραγωγή και δυστυχώς δε φέρει ούτε τη στόφα του κλασικού Disney.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμως, τα τρίδυμα είναι απίστευτα διασκεδαστικά!
Γεια σου moody!!! Πολύ χάρηκα με το σχόλιό σου!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν διαφωνώ μαζί σου, οι συνήθως εξαιρετικά ενδιαφέρουσες και πρωτότυπες ιδέες των ταινιών των δύο στούντιο εδώ δίνουν τη θέση τους σε ένα πολύ πιο συμβατικό στόρι, το οποίο όμως προσωπικά (και παρότι περίμενα το αντίθετο) κατευχαριστήθηκα!
Καλησπέρα και ευχαριστώ για το σχόλιο!
Έχω πιάσει τα animation τώρα και σήμερα είδα και αυτό. Πάλι 4/5, συμφωνώ με το κείμενό σου για τα κλισέ, αλλά αυτή εδώ δεν έχει τόσα πολλά. Εμένα αυτό που με κέρδισε είναι το πόσο μεγάλο βάρος δίνει στους δυο βασικούς γυναικείους χαρακτήρες, πόσο δυναμικές είναι και οι δυο και γενναίες και δεν έχουμε πάλι μια από τα ίδια στη σχέση κόρης και μάνας. Συμφωνώ για το ότι οι συντελεστές έδωσαν ψυχή στην ταινία και καταφέρνουμε και εμείς οι "μεγάλοι" και ταυτιζόμαστε. :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠράγματι, οι χαρακτήρες του είχαν μεγαλύτερο ενδιαφέρον απ' ότι σε συνήθεις παρόμοιες ταινίες. Παρότι δεν ξεχωρίζει, ήταν ένα πολύ καλό φιλμ!
ΑπάντησηΔιαγραφή